شِـکَـسـتـِ

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد؛
خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد!
من بلوطی پیر بودم پای یک‌ کوه بلند،
نیم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد!
از غزل‌هایم فقط خاکستری مانده به‌جا...
بیت‌های روشن و شعله ورم را باد برد!🥲